อดีตหนุ่มร่างใหญ่หนักร้อยกว่า ฮึดลดน้ำหนักจนผอมใน 5 เดือน

          แชร์ประสบการณ์การลดน้ำหนักของ คุณโจ ชายหนุ่มที่เคยหนักถึง 110 กิโลกรัม ฮึดสู้ลดน้ำหนักเพื่อให้ทันวันรับปริญญาของตัวเอง

          หนุ่ม ๆ คนไหนที่มีน้ำหนักตัวเยอะและลองลดน้ำหนักมาหลายวิธีแล้วก็ไม่เห็นผลเท่าที่ควร งั้นลองมาดูเรื่องราวของผู้ชายคนหนึ่งที่ตัดสินใจลุกขึ้นมาเปลี่ยนแปลงตัวเองจากคนที่อ้วนมาก ๆ ให้มีรูปร่างที่ดีเพื่อให้ทันวันสำคัญในชีวิตอย่าง วันรับปริญญา ซึ่งเขาใช้เวลาเพียง 5 เดือนเท่านั้น โดยประสบการณ์การลดน้ำหนักที่กระปุกดอทคอมหยิบเอามาฝากกันวันนี้เป็นเรื่องราวของ คุณโจ ที่มาแบ่งปันบนเว็บไซต์พันทิปดอทคอม โดยตั้งกระทู้ชื่อว่า "(รีวิว) 5 เดือน กับการพิชิตน้ำหนักจาก 110KG. สู่... ให้ทันวันรับปริญญา "  เราไปดูพร้อมกันเลยครับว่า หนุ่มคนนี้มีวิธีอะไรบ้าง

              ผมชื่อโจ อายุ 22 ปี จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย เพิ่งรับปริญญาเมื่อเดือนพฤศจิกายน 2557 ที่ผ่านมา ขอลองตั้งกระทู้แชร์ประสบการณ์ลดความอ้วนตั้งแต่ล่มจนสำเร็จไว้ให้กับเพื่อน ๆ ไว้เป็นกำลังใจครับ ซึ่งผมไม่ใช้ยาหรืออาหารเสริมลดความอ้วนใด ๆ ช่วยนะครับ


             
          โดยธรรมชาติแล้วผมเป็นคนโครงร่างใหญ่ เข้ม ๆ หนวดเคราเฟิ้ม ตัวก็มีขนเยอะ จนเพื่อน ๆ สมัยเรียนหาชื่อมาเรียกสารพัด เช่น หมีควาย ช้าง คิงคอง เป็นต้น แค่ขึ้นวินมอเตอร์ไซค์ เขาก็ไม่ค่อยอยากรับ แถมบวกราคาเพิ่มด้วย


          สมัยเด็ก ๆ ผมเป็นคนผอมมาก แม่บอกว่าต้องสรรหาอาหารมาบำรุงสารพัด กระทั่งย้ายโรงเรียนตอน ป.3 ตอนนั้นเองเป็นจุดเริ่มต้นของความอ้วน เพราะอาหารกลางวันที่โรงเรียนใหม่ตักได้ไม่อั้น แล้วยิ่งผมเป็นคนชอบดูหนังอยู่บ้าน ก็มีแต่กินกับนอน ไม่ชอบออกกำลังกายและเล่นกีฬาไม่ค่อยเป็นด้วย จนผมขึ้น ป.4 แม่จึงส่งไปเรียนว่ายน้ำ แต่ก็ไม่ได้ว่าเพื่อลดน้ำหนักจริงจังเท่าไร เพราะไปว่ายเอาสนุกมากกว่า พอถึง ป.5 ก็ไปเรียนเทควันโด แต่ไม่นานก็เลิกไป



          พอเข้ามหาวิทยาลัยปี 1 เพื่อนนัดไปกินหมูกระทะบ่อยมาก แล้วก็เข้ามาเป็นสมาชิกชมรมคาราเต้ของมหาวิทยาลัย ซ้อมสองเดือนแรก น้ำหนักลดไป 13 กิโลกรัม แต่หลังจากขึ้นปี 2 ก็ไม่ค่อยได้เล่นเท่าไร จนน้ำหนักกลับขึ้นมาอีก





          ผมกับเพื่อน ๆ ในกลุ่มก็ชวนกันเข้าฟิตเนสที่มหาวิทยาลัย ซึ่งเสียค่าเข้าครั้งละ 20 บาท ทีแรกลองเดินบนลู่วิ่ง แต่ไม่เท่าไรก็รู้สึกปวดขา เลยเปลี่ยนมาเล่นเครื่องคาร์ดิโอแบบเดินอากาศ ช่วงแรกก็เดินได้ 30 นาที พอพักก็มายกเวทนิดหน่อย แล้วปั่นจักรยานต่อ 15 นาที ส่วนใหญ่จะไปกันหลังเลิกเรียน 3-4 วันต่อสัปดาห์ แต่ไปได้ประมาณเดือนเดียว ก็ต้องผ่าไส้ติ่ง ทำให้บวมน้ำเกลือและต้องรักษาตัวจากแผลผ่าตัดอีกเกือบเดือน ทำให้กลับมาอ้วนอีก      
  

          จนมาถึงเทอมปลาย ซึ่งเป็นช่วงฝึกงาน 4 เดือน (ธ.ค. 56 - มี.ค. 57) ผมต้องไปฝึกงานในกองถ่ายภาพยนตร์ของบริษัทหนึ่งในฝ่ายโปรดักชั่น ซึ่งเป็นงานที่เหนื่อยมาก แถมต้องอยู่สตูดิโอตั้งแต่ตี 5 ถึงเที่ยงคืน นอนก็น้อย ถ้ากินน้อยหรือไม่เกิน ก็จะไม่มีแรง เลยต้องกินจนอิ่มเต็มที่ ทำให้น้ำหนักขึ้นเอา ๆ พอหลังจากฝึกงานเสร็จ ก็ไม่ค่อยได้เจอเพื่อนจนกว่าจะถึงช่วงทำเรื่องจบรับปริญญา

          (เดือน พ.ค. 57 ช่วงซัมเมอร์ของมหาวิทยาลัย) แม่ผมก็เปิดร้านมินิมาร์ทอีกร้านหนึ่งใต้หอพักหน้ามหาวิทยาลัย ผมก็ช่วยแม่ขายของ กระทั่งมีเพื่อนมาชวนไปเล่นฟิตเนสที่มหาวิทยาลัย ซึ่งผมดีใจที่มีคนไปเป็นเพื่อน เพราะตอนนั้นรู้สึกอ้วนเกินไปและอึดอัด น้ำหนักอยู่ที่ 110 กิโลกรัม โดยในระหว่างที่ยังไม่มีงานประจำ ก็จะช่วยแม่ขายของ จนกระทั่งเพื่อนสมัยเรียนที่ซิ่วไปเรียนต่ำกว่าปีนึงที่ยังอยู่แถวนี้ ชวนไปเล่นฟิตเนสที่มหาวิทยาลัย ผมก็ดีใจมีคนไปเล่นเป็นเพื่อนละ เพราะตอนนั้นรู้สึกว่าอ้วนเกินอึดอัด น้ำหนักอยู่ที่ 110 กิโลกรัม

          โดยจุดเริ่มต้นครั้งสำคัญ (10 มิ.ย. 57) ได้กลับมาเล่นเหมือนเมื่อก่อน ลองสู้อีกสักตั้ง แต่หลังจากนั้นเพื่อนที่มาด้วยกันก็ไม่มาแล้ว สุดท้ายก็ตัดสินใจไปคนเดียวเกือบทุกวัน ตั้งแต่วันจันทร์-ศุกร์ เพิ่มเวลามากขึ้นจากเล่นคาร์ดิโอ 30 นาที เป็น 45 นาที และปรับความชันหนักบ้างผ่อนบ้าง รวมถึงการคุมอาหาร ที่ไม่ถึงกับกินคลีน แต่เลือกอาหารกิน ทั้งงดของหวาน ของมัน ของทอด และโชคดีที่ผมเลิกดื่มน้ำอัดลมมาสักพักแล้ว จากนั้นพอเห็นเพื่อน ๆ คุยกันเรื่องหาช่างถ่ายภาพวันรับปริญญาที่จะมีในเดือน พ.ย. เลยคิดว่าอยากให้รูปออกมาดูดี เพราะเพื่อนเคยล้อว่าถ้าผมใส่ชุดครุย คงจะเหมือนยักษ์แฮกริดในหนังเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ ผมเลยตั้งใจจะลดน้ำหนักให้ทันวันรับปริญญาและตั้งเป้าไว้ที่ 80 กิโลกรัม


          สัปดาห์แรกน้ำหนักลดไป 2 กิโลกรัม ก็มีกำลังใจจนเล่นครบเดือนนึง ลดไปร่วม 6 กิโลกรัม (จาก 110 เหลือ 104 กิโลกรัม)

          จนฟิตเนสของมหาวิทยาลัยปิดปรับปรุงเพื่อย้ายไปตึกใหม่ ซึ่งจะเปิดอีกทีช่วงเปิดเทอมเดือน ส.ค. เลยทำให้คิดหนักว่าจะหยุดแค่นี้หรือหาที่ใหม่ แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจหาที่ใหม่ใกล้ ๆ ละแวกนี้ ซึ่งเป็นยิมที่นักเพาะกายทีมชาติมาเปิด เข้าไปแรก ๆ ก็อาย ๆ ทำตัวไม่ถูก ไม่มีความมั่นใจ ผมก็ขึ้นไปเล่นเครื่องคาร์ดิโอเหมือนเคย แล้วพี่เจ้าของยิมก็มาให้คำแนะนำว่าอ้วนแบบนี้ให้เดินเร็วไปก่อนยังไม่ต้องวิ่ง เพราะจะมีปัญหาที่ข้อ ให้เบิร์นสัก 30-45 นาที (เพราะต่ำกว่านั้นร่างกายจะไม่ดึงพลังงานจากไขมันมาเบิร์น) แล้วให้กินอาหารครบทุกมื้อ ปริมาณเท่าเดิม ห้ามลดหรืออดอาหาร


          พอวิ่งเสร็จก็เปลี่ยนมาเล่นเวทบ้าง เล่นแบบรวม ๆ สลับกัน เพื่อให้มันกระชับไม่ย้วย จะคอยสังเกตคนอื่นที่เขาเล่น มีสงสัยก็สอบถามบ้างนิดหน่อย จนค่อย ๆ มาปรับเล่นทีละส่วนในช่วงหลัง แล้วก็ปั่นจักรยานปิดท้าย ทำแบบนี้อยู่เรื่อย ๆ จนปัจจุบันวิ่งเร็วได้แล้วครับ ไม่มีปัญหาอะไร บางวันอยากเปลี่ยนบรรยากาศ วิ่งบนลู่มันก็เบื่อ ก็แอบปิดร้านไปชั่วโมงนึง ไปวิ่งรอบมหาวิทยาลัยช่วงเย็น ๆ ประมาณ 6-7 รอบ (มหาวิทยาลัยผมเล็กนิดเดียวจริง ๆ)


          ส่วนเรื่องการกิน ผมได้ยินจากพี่ในยิมคุยกัน ซึ่งเป็นเรื่องเกี่ยวกับการกินอาหาร เช่น ในมื้อ ๆ หนึ่ง ควรกินเนื้อสัตว์ที่มีโปรตีน 60 เปอร์เซ็นต์ มีผักอย่างน้อย 40 เปอร์เซ็นต์ ต้องไม่กินหวาน ไม่มัน ไม่ทอด และงดเค็ม ส่วนมื้อเย็นให้งดคาร์โบไฮเดรตหรือพวกแป้ง นับแต่นั้นมาผมก็เลือกกินอาหารมากกว่าเดิมและดีที่ผมชอบกินผักอยู่แล้ว จึงไม่มีปัญหา แต่ผมไม่มีเวลาทำอาหารใส่กล่องไปทาน เลยต้องกินอาหารที่ร้านตามสั่ง โดยบอกเขาว่าขอไม่ใส่น้ำมันในพวกอาหารผัด ให้ผัดกับน้ำแทน เอารสอ่อน ๆ ไม่ต้องเค็ม เพราะไม่อยากให้ตัวบวมโซเดียม

          ส่วนมื้อเย็นผมก็งดคาร์โบไฮเดรตไปเลย แล้วกินพวกต้ม ๆ นึ่ง ๆ อย่าง ไข่ขาวต้ม อกไก่ย่างลอกหนัง ปลานึ่ง และสุกี้ไก่น้ำ โดยกินไม่เกินหนึ่งทุ่มและตรงเวลาทั้งสามมื้อ ทำแบบนี้ตลอด 5 เดือน ซึ่งช่วงดึก ๆ ตอนแรกก็หิว เลยหาแอปเปิลเก็บไว้ทานลูกหนึ่ง หลังจากนั้นงดอาหาร แล้วก็ดื่มแต่น้ำเปล่า ส่วนพวกนม โยเกิร์ต ก็เลือกพวกไขมัน 0 เปอร์เซ็นต์ ทั้งรสจืดและรสธรรมชาติ


          ถ้าผ่านเดือนแรกไปได้ ก็จะชินละครับ หลังจากนั้นก็จะกลายเป็นโรคจิตเวลาเลือกกิน แต่สำหรับผมไม่ถึงกับนับแคลอรีนะ ก็มีดูบ้าง แต่คือเรามองว่าอะไรควรกินหรือไม่ควรกิน



          ต่อมาแม่ผมตัดสินใจกลับไปอยู่ร้านเดิมและให้ผมดูแลสาขานี้ ทำให้ต้องปรับเวลาจากที่เคยเล่นช่วงบ่าย ๆ เลยต้องมาเล่นตอนเช้า 9.30-12.00 น. รวมเป็น 2.30 ชั่วโมงต่อวันโดยประมาณ แล้วมาเปิดร้าน ซึ่งช่วง 2-3 เดือนแรกไปเกือบทุกวัน ตั้งแต่วันจันทร์-เสาร์ เป็นเวลา 6 วันต่อสัปดาห์ และเล่นหนักมาก ๆ จนรู้สึกเพลีย นอนก็ดึก (เพราะต้องปิดร้านดึก) หลังจากนั้นปรับมาเป็น 5 วันต่อสัปดาห์ คือเล่นวันจันทร์-พุธ หยุดวันพฤหัสฯ และเล่นอีกทีวันศุกร์-เสาร์ ค่อยดีขึ้นบ้าง




          ยิ่งผมต้องเฝ้าร้านมินิมาร์ทที่เต็มไปด้วยขนม ก็ต้องยิ่งห้ามใจไม่หยิบเข้าปาก แม้เคยมีหลุดครั้งสองครั้งบ้าง แต่ก็ฝืนใจจนถึงที่สุด



          กลับไปใส่ชุดนักศึกษาอีกครั้ง ถึงกับต้องซื้อใหม่ยกชุด เพื่อเข้าพิธีรับมอบทุนเรียนดี (เดือน ส.ค. 57) เพื่อน ๆ และอาจารย์ที่เจอกันก็ตกใจหมดครับ

          เวลามีคนทักว่าผอมลง ก็มีกำลังใจสู้ต่อเรื่อย ๆ ครับ


          มีวินัยแบบนี้อยู่ 5 เดือน ทำให้น้ำหนักลดไปถึง 33 กิโลกรัม จนเหลือ 77 กิโลกรัม จากที่ตั้งเป้าไว้ 80 กิโลกรัม และในที่สุดวันรับปริญญา ได้มีรูปเท่ ๆ กับคนอื่นอย่างที่ตั้งใจ (เดือน พ.ย. 57)


          ทีนี้พี่วินก็ไม่มองหัวจรดเท้าแล้ว แถมไม่เพิ่มราคาอีกด้วย


          จากที่เคยใส่เสื้อไซส์ XXL และกางเกงเอวขนาด 42 นิ้ว ทำให้ตอนนี้สามารถใส่เสื้อไซส์ M-L กับกางเกงเอวขนาด 32 นิ้วได้ และทำให้หาเสื้อผ้าใส่ง่ายขึ้น ทำอะไรก็คล่องตัวมากขึ้น


          แม้จะลดมาได้ถึงขนาดนี้ แต่ชีวิตยังคงมีพุงและปัญหาผิวหนังแตกลาย ช่วงนี้น้ำหนักก็คงตัวอยู่ที่ 77-78 กิโลกรัม ไม่ขึ้นไม่ลง และทุกวันนี้ก็ยังคงต้องเล่นต่อไปเรื่อย ๆ แต่จะไปเน้นสร้างกล้ามเนื้อให้มันกระชับมากขึ้น


          อย่ามัวแต่รอคนอื่น ทำเพื่อตัวเองครับ แค่ตั้งใจ ซึ่งมีหนังเรื่องนึงที่ผมเคยดู มีตัวละครนึงพูดไว้ว่า "คนเรามักจะสนใจ คนที่รู้จักใส่ใจตัวเอง"

          เมื่อได้ทราบถึงเรื่องราวการลดน้ำหนักของ คุณโจ แล้ว หนุ่ม ๆ ก็ลองเอาไปปรับใช้กับตัวเองดู และที่สำคัญควรมีวินัยเหมือนเขาด้วย เชื่อเลยว่าใช้เวลาไม่นาน คุณเองก็สามารถลดน้ำหนักและกลับมาหุ่นดีได้แน่นอนครับ






ขอขอบคุณภาพประกอบจาก คุณ DeCOBRAY สมาชิกเว็บไซต์พันทิปดอทคอม