รู้จักตัวตนในอีกมุมนึงของผู้ชายชื่อ เล็ก อภิชัย ตระกูลเผด็จ

รู้จักตัวตนในอีกมุมนึงของผู้ชายชื่อ เล็ก อภิชัย ตระกูลเผด็จ (TOUCH MAGAZINE)

          ฟังเพลงเขามาก็เยอะ เห็นผลงานเขามาก็มาก สำหรับ "เล็ก-อภิชัย ตระกูลเผด็จไกร" หรือ "เล็ก-Greasy Cafe" ผู้ชายมากความสามารถ ที่ทั้งแต่งเพลง ร้องเพลง เขียนหนังสือ หรือแม้กระทั่งการเป็นช่างภาพ โดยผลงานล่าสุดสำหรับอัลบั้มที่ 3 "The Journey without Maps" กับซิงเกิลที่ปล่อยออกมาไม่นานอย่าง "เงาของฝน" ก็ได้รับกระแสตอบรับที่ดีมาก ๆ จากผู้ฟัง และวันนี้ทางนิตยสาร TOUCH ก็นำเอา 6 เพลงที่คุณเล็กชอบมาแนะนำให้คุณผู้อ่านได้ลองเปิดฟังกัน

 กุญแจที่หายไป : ปาล์มมี่

          ปาล์มมี่เป็นศิลปินหญิงที่เราชอบมากในเรื่องของความเป็นตัวตนที่ชัดเจนในสิ่งที่เขาเป็น อาจจะเปลี่ยนแค่เรื่องเสื้อผ้าภายนอก แต่เรารู้สึกว่าภายในของเขาไม่เคยเปลี่ยน เราว่าเพลงของปาล์มมี่ หลายคนรู้อยู่แล้วว่าเป็นเพลงที่ดีมากทั้งเนื้อหาและทำนอง

ดอกไม้ไฟ : Lomosonic

          เป็นวงรุ่นใหม่ที่น่าจับตามอง เรียบเรียงดนตรีในแบบใหม่ ๆ ซึ่งเราเชื่อว่าคนที่สนใจทางด้านดนตรีอยู่แล้วจะสัมผัสได้ว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่ เราอยากให้คนรู้จักเขามากกว่านี้ ซึ่งเนื้อเพลงนี้มีดีเทลเยอะ เราเคยเอาเพลงนี้มาเล่นอย่างช้า ๆ ค่อย ๆ ร้อง ค่อย ๆ ฟัง เราว่าเนื้อเพลงมันกินใจเรามาก การที่เห็นอะไรแค่แวบเดียวแล้วเขาก็เดินจากไป คือมันก็แค่วูบเดียวก็หายไปทำไมเราต้องปล่อยสิ่งที่เป็นอยู่ให้เป็นแบบนี้

หลับ : Superbaker

          กอล์ฟ (Superbaker) เป็นคนเขียนเพลงเก่ง แต่เราจะชอบฟังเนื้อเพลงของกอล์ฟในด้านดาร์ค เพราะกอล์ฟมีมุมดาร์คซ่อนอยู่ ในขณะที่เพลงของ Superbaker จะเป็นแนวมองโลกในแง่ดีเสมอ ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่ดี โดยเพลงนี้เป็นเรื่องเบสิกกับท่อนที่พูดว่า "หลับตาเพื่อจะลืมทุกอย่าง" โอ้โห! ท่อนนี้เรารู้สึกได้เลยว่ามันใช่ แต่จริง ๆ แล้วการหลับตาทำให้ไม่เห็นจริงเหรอ การหลับตามันทำให้เห็นอะไรชัดขึ้นมากกว่าหรือเปล่า

Cannon Ball : Damien Rice

          เมืองนอกหลาย ๆ วง เขามีความชัดเจนในสิ่งที่เขาทำ ในสิ่งที่เขาเชื่อและยึดมั่นในสิ่งนั้นเสมอมา Damien Rice ก็เหมือนกัน เราว่าเพลงจะเป็นการค่อย ๆ เล่าให้เราฟังโดยผ่านเครื่องดนตรีน้อยชิ้น แล้วเขามีเสียงร้องที่จริงใจและร้องเพลงได้เพราะมาก เพลงนี้ท่อนฮุกจะประมาณว่า "ก้อนหินสอนให้ฉันบิน ความรักสอนให้ฉันโกหก ชีวิตสอนให้ฉันรู้จักความตาย" เป็นการเปรียบเปรยที่คมสุด ๆ ซึ่งเพลงของเขาสามารถรับรู้ได้ถึงความจริงใจ และมันก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะพยายามฟัง และทำความเข้าใจ
สิ่งเหล่านี้ : Greasy Café

          เพลงนี้ภาพค่อนข้างชัดในความเป็น Greasy Café ในการที่พูดถึงตัวตนหรือตัวเพลง เป็นการแต่งเพลง 2 พาร์ทที่อยู่ในเพลงเดียวกัน พาร์ทแรกจะพูดถึงความรักกันแบบที่ทุกคนฝันอยากให้เป็น และเราเชื่อว่ามันก็เป็นเรื่องดี แต่พาร์ทหลังเป็นส่วนตัวมาก ๆ เพราะเขาไม่ได้เจอความรักแบบนั้นมา เหมือนกับที่เราเคยพูดว่า ความรักไม่ใช่เรื่องไม่ดี ความรักเป็นสิ่งสวยงาม แต่เราแค่ไม่เชื่อว่าความรักที่สวยงามนั้นเกิดขึ้นได้กับทุกคนตลอดเวลา การมองโลกในแง่ดี ไม่ใช่วิธีการหนีความจริงได้ดีเสมอ เราจะฝันแค่ไหนก็ตาม จะพยายามให้ฝันนั้นยาวนานแค่ไหน สักวันเราก็ต้องเจอกับความจริง แม้กระทั่งความรัก ชีวิตหรืออะไรก็ตาม ถึงแม้คนเราจะเกิดมาเพื่อแชร์ลมหายใจกัน แต่ในที่สุดแล้วทุกคนก็ต้องแยกจากกันไป เราไม่ได้พยายามแต่งเพลงให้มันเศร้า แต่มันแค่เคยเกิดขึ้นกับเราแล้วก็เล่าให้ฟังแค่นั้นเอง

ร่องน้ำตา : Greasy Café

          เพลงนี้เกิดจากที่เราไปช่วยแต่งเพลงให้ ปาล์มมี่ ชื่อเพลงว่า Butterfly และเป็นเพลงให้กำลังใจคน ซึ่งตอนแรกเราไม่คิดว่าจะทำได้ พอเราทำให้ปาล์มมี่ได้ เราเลยอยากเขียนเพลงลักษณะให้กำลังใจบ้าง จึงลองเขียนดูมันจึงเกิดเพลงนี้ขึ้นมา เราไม่เข้าใจว่า เวลาเสียใจแล้วร้องไห้ ทำไมคนเราต้องให้เขาหยุดร้องไห้ ทำไมไม่ปล่อยให้เขาร้องไปเลย เดี๋ยวน้ำตาก็หยุดไหลเอง แล้วเขาจะพยายามเข้าใจกับความเป็นจริงที่เกิดขึ้น เพลงนี้เราอยากทดลองอีกวิธีหนึ่งคือ อยากให้มีนักร้องผู้หญิงด้วยแต่เป็นการร้องไปพร้อม ๆ กันเลย ร้องเท่ากันเลย ไม่ต้องสลับไปมา เพราะเรื่องนี้มันเกิดได้ทั้งผู้ชายและผู้หญิง






ขอขอบข้อมูลจาก

ISSUE 25 ธันวาคม 2555