เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
เมื่อพูดถึงสิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นชายแล้ว สิ่งที่สังเกตเห็นได้ชัดเจนจากภายนอกคงเป็นเรื่องของรูปร่าง กล้ามเนื้อ และการแต่งตัว แต่ส่วนที่อยู่ภายใต้ร่มผ้าอย่าง "ไซส์ของน้องชาย" ก็เป็นเรื่องที่หนุ่ม ๆ ให้ความสำคัญเช่นเดียวกัน เพราะมันมีผลต่อความมั่นใจในตัวเองด้วย ทว่าคนที่พวกเขารู้สึกวิตกไม่ใช่แฟนสาวหรือคู่ชีวิตของพวกเขาหรอกนะ แต่จริง ๆ แล้ว กลับมีผลเมื่ออยู่กับแก๊งหนุ่ม ๆ ด้วยกันนี่แหละ ที่ทำให้ผู้ชายกังวล
เว็บไซต์เดลี่เมล ของอังกฤษ รายงานว่า มีผลการศึกษาที่น่าสนใจชิ้นหนึ่งของดอกเตอร์ แอนนาเบล ชาน เฟง ยี่ จากมหาวิทยาลัยวิคทอเรีย ได้ทำแบบสอบถามออนไลน์จากผู้ชายทั้งหมด 738 คน เกี่ยวกับเรื่องรูปร่างของตัวเอง ผลปรากฏว่าผู้ชายอายุระหว่าง 18-76 ปี รู้สึกไม่มั่นใจในน้ำหนัก รูปร่าง และขนาดของเจ้าโลกของตัวเองกับเพื่อน ๆ มากกว่าจะห่วงว่าแฟนสาวนั้นคิดยังไง โดยเฉพาะในยามที่หนุ่ม ๆ มีโอกาสได้เห็นน้องชายของกันและกัน เช่นในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ฟิตเนส ผู้ชายบางคนจะรู้สึกไม่มั่นใจในทันทีเมื่อถูกเปรียบเทียบขนาดเจ้าโลกของตัวเองกับเพื่อน ซึ่งประเด็นที่จุดประกายบทสนทนาเรื่องไซส์นั้นมาจากการพูดคุยเรื่องเซ็กส์กับแฟนสาวของพวกเขานั่นเอง
อย่างไรก็ตาม หัวข้อเรื่องไซส์ของเจ้าโลกไม่เชิงเป็นประเด็นหลักที่หนุ่ม ๆ อยากจะอวดแข่งกันหรอกนะ เพราะจริง ๆ แล้วพวกเขาพร้อมจะเกทับบลัฟแหลกกันในเรื่องของรูปร่าง การเล่นกล้าม กันต่างหาก ซึ่งผู้ตอบผลสำรวจที่ให้ความสำคัญกับเรื่องดังกล่าวนี้ส่วนใหญ่เป็นชายรักร่วมเพศ
ทั้งนี้ ดอกเตอร์ แอนนาเบล ยังกล่าวเสริมอีกว่า ผลการศึกษาชิ้นนี้แสดงให้เห็นแล้วว่าผู้ชายในปัจจุบันเป็นกังวลในเรื่องภาพลักษณ์ของรูปร่างตัวเองไม่น้อยไปกว่าผู้หญิงเลยทีเดียว ซึ่งนั้นพอจะอธิบายได้ว่าเหตุใดผู้ชายหลายคนจึงมักวิตกกับภาพรูปร่างของตัวเองอยู่บ่อย ๆ และบางครั้งถึงกับต้องหาเทรนเนอร์มืออาชีพมาดูแลเรื่องรูปร่างให้เลยทีเดียว เพราะไม่อยากรู้สึกเฟลเมื่อต้องอยู่กับเพื่อน ๆ แต่ในขณะเดียวกันผู้ชายที่ทำแบบสอบถามส่วนใหญ่กลับรู้สึกมีความพึงพอใจกับหุ่นและขนาดของเจ้าโลกเป็นอย่างดี เมื่ออยู่กับแฟนสาวในห้องนอน อย่างไรก็ตาม ดอกเตอร์ แอนนาเบล บอกว่าเธอยังคงต้องทำการศึกษาเรื่องนี้ต่อไป เพราะอาจมีปัจจัยอื่น ๆ ที่มีผลทำให้ผู้ชายกังวลเรื่องขนาดกับเพื่อนมากกว่าคู่ชีวิตด้วย เช่น ผู้ชายบางคนเคยเป็นโรคอ้วนมาก่อน จึงทำให้ขาดความมั่นใจในรูปร่างของตัวเอง รวมทั้งต้องศึกษาผลงานวิจัยอื่น ๆ เพิ่มเติม แทนที่จะวัดจากผลสำรวจของเธอเพียงอย่างเดียว
