ทำไมหนอ ? คอมพิวเตอร์ถึงเริ่มจากไดรฟ์ C: แต่ไม่เริ่มที่ไดรฟ์ A:

          ใครที่เกิดไม่ทันใช้คอมพิวเตอร์ในยุค 90s หรือยุค 2000s ต้น ๆ อาจจะเคยสงสัยกันมาตลอดว่าทำไมไดรฟ์ในคอมพิวเตอร์ถึงเริ่มต้นด้วยไดรฟ์ C: แล้วไดรฟ์ A: กับ B: หายไปไหน ทำไมถึงไม่เริ่มจากไดรฟ์ A: จนถึงขั้นมีคนมาตั้งกระทู้ถามเรื่องนี้ในเว็บไซต์พันทิปดอทคอมเลยก็มี วันนี้เราก็เลยจะมาอธิบายคร่าว ๆ ให้ได้หายสงสัยกันว่าทำไมคอมพิวเตอร์ถึงต้องเริ่มด้วยไดรฟ์ C:

          ย้อนกลับไปเมื่อยุค 60s วงการคอมพิวเตอร์ได้ถือกำเนิดแผ่นเก็บข้อมูลที่มีชื่อเรียกว่า Floppy Disk รูปร่างแผ่นมีลักษณะเป็นสี่เหลี่ยมขนาด 8 นิ้ว และต่อมาได้พัฒนาให้ขนาดเล็กลงเป็น 5 นิ้ว และสุดท้ายคือแผ่น 3.5 นิ้วที่คนเกิดทันยุค 90s น่าจะเคยได้ใช้กันมาบ้าง ซึ่งในยุคสมัยก่อนคอมพิวเตอร์ยังไม่มีฮาร์ดดิสก์ที่เป็นจานแข็งเหมือนทุกวันนี้ ทำให้ต้องใช้เจ้าแผ่น Floppy Disk นี่แหละแทนฮาร์ดดิสก์

          แน่นอนว่าคอมพิวเตอร์จะอ่านแผ่น Floppy Disk ได้ก็ต้องมีสิ่งที่เรียกว่าไดรฟ์ ซึ่งไดรฟ์สำหรับอ่านแผ่น Floppy Disk นี้จะเป็นไดรฟ์ A: ซึ่งมักเป็นไดรฟ์หลักสำหรับใส่แผ่นข้อมูลระบบปฏิบัติการ และไดรฟ์ B: สำหรับใส่แผ่นเก็บไฟล์งานต่าง ๆ


          หลังจากนั้นเมื่อวงการคอมพิวเตอร์ได้ถือกำเนิดฮาร์ดดิสก์ขึ้นมาทีหลังก็เลยตั้งให้เป็นไดรฟ์ C: และเนื่องจากฮาร์ดดิสก์มีความจุสูงกว่าจึงถูกใช้ในการติดตั้งระบบปฏิบัติการและโปรแกรมแทน ทำให้แผ่น Floppy Disk ถูกใช้เพียงแค่การเก็บไฟล์งานและข้อมูลต่าง ๆ เท่านั้น ซึ่งคอมพิวเตอร์ยุคหลัง ๆ จะมี Floppy Disk ไดรฟ์ A: เพียงไดรฟ์เดียว ทำให้เด็กยุค 90s ส่วนใหญ่ไม่เคยใช้ไดรฟ์ B: กัน


          ในช่วงปลาย ๆ ยุค 2000s วงการคอมพิวเตอร์เริ่มหันมาใช้สื่อบันทึกข้อมูลที่มีความจุมากขึ้นอย่างแผ่น CD, DVD และ Flashdrive ทำให้แผ่น Floppy Disk ที่มีความจุเพียง 1.44MB เริ่มหายตายจากไปพร้อมกับไดรฟ์ A: และ B: ในที่สุด แต่เนื่องจากคนส่วนใหญ่เคยชินกับการที่ไดรฟ์ C: เป็นไดรฟ์สำหรับติดตั้งระบบปฏิบัติการ Windows แล้ว ทำให้มันยังคงเป็นไดรฟ์ C: มาจนถึงทุกวันนี้นั่นเอง