เรื่อง Men’s Health US แปลและเรียบเรียง การนต์รวี ทองพูล
ความแตกต่างเล็กน้อยระหว่างคุณทั้งสองอาจลุกลามใหญ่โต แต่ไม่ได้หมายความว่ารักครั้งนี้ต้องจบเห่สักหน่อย
ในช่วงสองสามปีแรกของการคบหากัน อะไรก็ดีไปหมดจนต่างคนต่างมองข้ามความแตกต่างทางนิสัยใจคอ ความช่างเข้าสังคมของเธอทำให้เธอดูมีชีวิตชีวามากกว่าการอยู่ติดบ้าน เงินเดือนสูงปรี๊ดถือเป็นการเปลี่ยนแปลงก้าวเดินของชีวิตซึ่งไม่ใช่เรื่องน่ากลัว ความผูกพันเหนียวแน่นกับครอบครัวของเธอเป็นเรื่องน่ารัก และความใส่ใจกับครอบครัวไม่ใช่ภาวะลูกแหง่ที่เลี้ยงไม่โต
แต่ไม่ช้าไม่นานน้ำต้มผักก็คลายความหวาน ความแตกต่างเริ่มคลายมนต์เสน่ห์ แปรเป็นน่ารำคาญ กระทั่งน่าเบื่อหน่าย นักจิตวิทยาคลินิก ไมเคิล โบรเดอร์ ผู้เขียนหนังสือ Can Your Relationship Be Saved? บอกว่า “ขั้วต่างย่อมดึงดูดกัน แต่มักอยู่ได้ไม่นานครับ”
นักวิจัยบอกว่าทางที่ดีที่สุดในการบริหารความแตกต่างคือ การเผชิญหน้ากับมันอย่างตรงไปตรงมา และหาทางประนีประนอมร่วมกัน โบรเดอร์อธิบายว่า “ผู้ที่อยู่กันรอดจะเข้าใจดีว่าควรใช้อุปนิสัยที่แตกต่างกันให้เป็นประโยชน์กับทั้งคู่ได้อย่างไร ถ้าต่างฝ่ายต่างให้เกียรติสิ่งที่อีกฝ่ายทำอย่างดีที่สุด ก็จะทำอะไรต่อมิอะไรด้วยกันได้มากขึ้น” ลองดูคำแนะนำจากผู้เชี่ยวชาญที่จะช่วยป้องกันไม่ให้ความแตกต่างทำคุณแตกแยกจนอาจถึงชั้นแตกหัก
ครอบครัวเธอมาก่อนเสมอ ถ้าทุก ๆ สุดสัปดาห์หมายถึงการพบญาติโยมและพ่อแม่เธอ นี่อาจเป็นเรื่องปกติสามัญ เพราะในสหรัฐอเมริกา 43 เปอร์เซ็นต์ของคนวัยหนุ่มสาวจะพบหน้าพ่ออาทิตย์ละครั้งอีก 54 เปอร์เซ็นต์ ต้องเห็นหน้าแม่อาทิตย์ละครั้งเหมือนกัน นี่เป็นผลการศึกษาในปี 2009 ที่แสดงให้เห็นว่าตัวเลขเพิ่มขึ้น กระนั้นในความเป็นจริงแล้วความถี่ห่างไม่ใช่ประเด็น แต่อยู่ที่วัตถุประสงค์มากกว่า
โบรเดอร์แนะว่า “แนวคิดที่เป็นประโยชน์คือคู่ของคุณนับเป็นครอบครัวใหม่ โดยที่ครอบครัวเดิมควรเป็นครอบครัวที่มีบทบาทรองลงมา” ดังนั้นในความสัมพันธ์ที่ได้ผลกับทั้งคู่คือ การแสวงหากำลังใจจากคู่ครองก่อน และพ่อแม่เป็นอันดับรองลงมา ถ้าคราบใดที่เธอหันหน้าเข้าหาคุณก่อน เพื่อแบ่งเป็นเรื่องราวไม่ว่าจะร้ายหรือดี เวลาที่เธอให้กับครอบครัวเดิมจนเกินงาม ก็เป็นเพียงเรื่องน่าอิดหนาระอาใจ แต่ไม่ใช่ปัญหาคอขาดบาดตายเสียหน่อย
แก้เกม: บริหารเวลาของคุณที่ต้องใช้กับครอบครัวของตัวเองโดยไม่ก้าวก่ายเวลาของเธอ แทนที่จะกดดันเธอให้จำกัดเวลาในการไปหาแม่หรือทำให้เธอรู้สึกผิด แถมยังต้องตามคุณไปหาพ่อแม่คุณทุกครั้ง ลองเปลี่ยนว่าต่างคนต่างไป และไปด้วยกันเป็นครั้งคราวสลับกันไป โบรเดอร์แนะนำว่า “ลองบอกเธอว่า “ผมคิดว่าจะไม่ตามไปกวนใจคุณตอนไปหาแม่ คุณคิดว่าไง” โดยพยายามตีกรอบข้อโต้แย้งไว้ว่า คงไม่เป็นไรถ้าคุณไม่ได้แน่นแฟ้นกับครอบครัวเธอมากอย่างที่เธอเป็น แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอต้องทำตัวออกห่างจากครอบครัวตามคุณ
คนหนึ่งเป็นไม้ประดับ ส่วนอีกคนเจนจัดสุด ๆสไตล์การเข้าสังคมที่แตกต่างกัน อาจก่อความรำคาญใจได้ประมาณว่าคนหนึ่งรู้สึกถูกทอดทิ้ง ต้องยืนเฝ้าโต๊ะบุฟเฟต์แก้เซ็ง ส่วนอีกคนต้องคอยระวังหลัง ทักทายได้เพียงบางกลุ่มไม่ใช่ทั้งงาน แต่ใช่ว่าจะเป็นข่าวร้ายทั้งหมด เพราะความแตกต่างในการเข้าสังคม แท้ที่จริงแล้วสำหรับความสัมพันธ์ที่จริงจังยาวนาน นำมาซึ่งความพึงพอใจที่มากกว่า
อันนี้เป็นผลจากการศึกษาในวารสาร Psychology and Aging โดย ดร.มิเซล ซิโอด้า ผู้เขียนผลการศึกษาซึ่งให้ข้อสังเกตว่าน่าจะเป็นเพราะความต้องการของคนเราเปลี่ยนแปลงได้ ยามที่เติบโตขึ้น กล่าวคือในความสัมพันธ์ช่วงเริ่มต้น เรามักมองหาความสนุกสนานและความตื่นเต้นเร้าใจ แต่ในคู่ที่อยู่กันมานาน จะเริ่มมองหาคู่ชีวิตที่คอยช่วยเหลือภาระหน้าที่แต่ละวันได้ ซึ่งการแบ่งหน้าที่กันโดยที่ต่างคนยังคงวิถีส่วนตัวไว้ได้ถือเป็นเรื่องง่ายมาก
ดร.ซิโอด้า แนะนำว่า “แค่ต่างคนต่างรับผิดชอบการกระทำของตนเองให้ได้ดีที่สุดไป” ทั้งนี้คนที่ชอบเข้าสังคม และคนขี้อายมีทักษะแตกต่างกัน เช่น คนหนึ่งเก่งกาจเรื่องวางแผนเงิน ๆ ทอง ๆ ส่วนอีกคนจะจัดแจงเรื่องการเดินทางร่วมรถกับคนอื่นได้อย่างง่ายดาย เป็นต้น
แก้เกม: เจรจาหาจุดร่วมเรื่องการสังสรรค์ แม้ว่าฝ่ายขี้อาย จะต้องการเก็บตัวไม่ออกแม้แต่งานเดียวใจจะขาด ก็คงไม่สามารถทำอย่างนั้นได้ เพราะฉะนั้นหันมาใช้กลยุทธ์ออกงานคู่กันดีกว่า ทีนา เทสสินา นักจิตวิทยาบำบัด และผู้เขียน Money, Sex and Kids: Stop Fighting about the Three Things that Can Ruin Your Marriage แนะนำให้เริ่มด้วยการใช้เวลา 20 นาทีแรกหลังจากไปถึงงาน เพื่อให้คนที่ชอบออกงานได้แนะนำ และช่วยหาเพื่อนคุยให้อีกฝ่าย “ทั้งคู่ควรกำหนดสัญญาณที่ทำให้รู้ว่าสมควรกลับได้แล้ว และกลับมาเจอกันสัก 10-15 นาทีก่อนกลับ เพื่อจะได้ขอตัวออกจากงานอย่างเป็นคู่เช่นกันค่ะ”
สไตล์พักร้อนต่างกันสุดขั้วการเดินทางแฝงด้วยความวุ่นวายที่อาจเกิดขึ้นได้ตลอดเวลา ทั้งกระเป๋าหาย ตกเครื่อง วัฒนธรรมท้องถิ่นที่ไม่คุ้นเคย และอื่น ๆ อีกมากมาย นอกจากนี้ยังแถมพ่วงความเครียด หากคนหนึ่งต้องการตะลอน ๆ ดูโน่นดูนี่ทั่วเมือง ส่วนอีกคนต้องการเพียงแค่นอนอาบแดดเพลิน ๆ ริมสระน้ำทั้งวัน ปารีส เพอร์เมนเตอร์ ผู้เขียนร่วมของเว็บไซต์ท่องเที่ยว Lovetripper.com แนะว่า “ถ้าการพักผ่อนอัดแน่นด้วยโปรแกรมกอล์ฟของฝ่ายชาย หรือสปาทุกลมหายใจของฝ่ายหญิง แน่นอนว่าต้องมีคนหนึ่งหมดสนุก คุณต้องจัดโปรแกรมเที่ยวที่ทั้งสองฝ่ายได้สนุกร่วมกับต่างหาก”
แก้เกม: อย่าทำอะไรซ้ำซาก เพอร์เมนเตอร์แนะว่า “หาที่เที่ยวแห่งใหม่ที่จะช่วยทำลายรูปแบบเดิม ๆ ของการพักร้อนที่คุ้นเคย ซึ่งจะทำให้คุณเปิดกว้างสำหรับอะไรใหม่ ๆ ในโปรแกรมเที่ยวมากกว่าเดิม” เธอเสริมว่า ให้คุยกันก่อนว่าคาดหวังอะไรบ้าง และไม่ควรรู้สึกผิดหากจะแยกกันสักวัน เพราะในที่สุดแล้ว จุดประสงค์ของการพักร้อนควรอยู่ที่แต่ละคน กล่าวคือเป็นการเปิดโอกาสให้ต่างฝ่ายต่างพักร้อนในแบบที่ต้องการ ขณะที่ยังสามารถแบ่งปันประสบการณ์กันได้ เพอร์เมนเตอร์ย้ำว่า “การไปเที่ยวไม่ใช่ต้องทำหนึ่ง สอง และสาม ตามนั้น แต่เป็นการปล่อยไปตามครรลอง และสนุกกันช่วงเวลานั้น ๆ ต่างหาก”
ความต้องการทางเพศเท่ากันบางทีผู้ชายอย่างเราก็มีเรื่องงานให้ปวดหัว หรือบางครั้ง ก็ติดหนีบกับกีฬาหน้าจอ หรือเกมใหม่ๆ เป็นธรรมดา ดร.ลินดา เดอ วิลเลอร์ส นักจิตวิทยาและผู้เขียน Love Skills A Fun, Upbeat Guide to Sex-cessful Relationships บอกว่า “การที่ผู้ชายมีความต้องการทางเพศต่ำกว่าแฟนหรือภรรยาเป็นเรื่องสามัญกว่าที่เราคิดกัน” นี่ถือเป็นข้อขัดแย้งกับความเชื่อเดิม ๆ ที่ว่าผู้ชายมักพร้อมเสมอ ซึ่งภาวะเช่นนี้ อาจนำไปสู่ปัญหารักร้าวได้
ดร.วิลเลอร์สบอกว่า “ฝ่ายที่มีความต้องการน้อยกว่าอาจรู้สึกกดดันและรู้สึกผิดได้ค่ะ แถมฝ่ายที่มีความต้องการสูงกว่าอาจกังวลว่าคู่รักอาจเริ่มไม่สนใจใยดีแล้ว ก็เป็นได้”
แก้เกม: อธิบายกับเธอไปตรง ๆ เพราะการศึกษาโดยสถาบันคินซีย์พบว่า การขาดเซ็กส์ทำให้ผู้หญิงหดหู่ได้ แต่การไม่พูดไม่จาสื่อสารกัน เป็นเรื่องชวนขุ่นเคืองมากกว่า ดร.วิลเลอร์สย้ำให้บอกกับเธอว่า การไร้ความสนใจของคุณนั้นไม่ได้เกิดขึ้นจากตัวเธอ แต่ถ้าคุณเพียงแค่เหนื่อยล้า หรือกำลังง่วนกับอะไรอยู่ ก็ให้บอกไปตามนั้น และสัญญาว่าคืนพรุ่งนี้คุณจะไม่พลาดโอกาสงาม ๆ กับเธอแน่ จากนั้น ร่วมเคียงด้วยการนอนซ้อนหลังแล้วกอดเธอไว้ เมื่อคืนพรุ่งนี้มาถึงก็เปิดเกมก่อนทันที
คนใดคนหนึ่งหาเงินได้มากกว่าสถาบันวิจัยพิวพบว่า 22 เปอร์เซ็นต์ของคู่สมรสในอเมริกา ฝ่ายหญิงสามารถหาเงินได้มากกว่าสามี ซึ่งเพิ่มจาก 4 เปอร์เซ็นต์เมื่อปี 1970 โดยไม่ได้นับรวมเรื่องความก้าวหน้าทางอาชีพ กระนั้นก็ตาม โดยทั่วไปแล้วผู้ชายหาเงินเข้าบ้านได้มากกว่าผู้หญิง เทสสินาแนะว่า “ถ้าคุณทำงานทั้งคู่รายรับที่แตกต่างกันอาจนำมาซึ่งการดิ้นรนว่าใครจะจ่ายอะไรหรือรายได้ของใครเป็นตัวกำหนดวิถีชีวิต แนวคิดสมัยก่อน แนะว่าคู่สมรสควรนำรายได้ทั้งหมดมารวมกัน แต่เอาเข้าจริง ก็ไม่ง่ายอย่างนั้น”
แก้เกม: คุยกันให้รู้เรื่อง และตั้งงบใช้เงินเอาไว้ เทสสินา บอกว่า หากคุณไม่คุยกันตรงไปตรงมาเกี่ยวกับวิถีชีวิตและการเงิน แน่นอนว่าต้องมีคนใดคนหนึ่งขุ่นข้องหมองใจ คนที่ได้ใช้จ่ายมากกว่าอาจรู้สึกว่าตนทุ่มเทมากกว่า ส่วนคนที่หาเงินได้น้อยกว่า อาจรู้สึกเหมือนถูกบังคับให้เข้าสู่วิถีชีวิตที่ไม่คุ้นเคย เทสสินาย้ำว่าจำเป็นมากที่ต้องคุยกัน ไม่ว่าจะเรื่องซื้อรถ กินข้าวนอกบ้าน ของขวัญและการพักร้อน โดยคำนึงถึงสิ่งเหล่านี้ไว้ด้วย
ถ้าแต่งงานกันแล้วควรมีบัญชี เพื่อการใช้จ่ายส่วนตัวแยกต่างหากจากบัญชีร่วมด้วย “การกันเงินส่วนหนึ่งไว้ทำให้อะไรต่ออะไรง่ายขึ้นมาก และไม่ต้องอารมณ์เสียกับการพยายามควบคุมค่าใช้จ่าย” ทั้งนี้ทั้งนั้น ต้องคุยกันว่าอะไรเหมาะกับคุณทั้งคู่มากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นการหารครึ่งหรือหาสัดส่วนที่เหมาะสม หากรายรับของคุณต่างกันมาก
รวมเรื่องเด็ด สุดยอดของผู้ชาย สาวสวยเซ็กซี่ แฟชั่น รถยนต์ คลิกที่นี่ 
คลิกอ่านความคิดเห็นของเพื่อน ๆ ได้ที่นี่ขอบคุณข้อมูลจาก
